آرامش برای همه
دیروز که چشم به دریا انداخته بودم و می دویدم آرزو کردم که سنگی باشم چنان سنگ هایی که بر کف اقیانوس نزدیک ساحل لمیده بودند. گاه زیر آب هستند و گاه سر به بیرون و هوای ما را نفس میکشند. صبور و آرام برجای خود هم صدای ما را میشنوند و هم صدای دریا و دریاییها و هم صدای آسمان و آسمانیها. زندگی بسیار آرام و دل انگیز می گذشت برمن و من بسیار سبک می گذشتم از آنهمه.
امروز فکر می کردم چرا مردم را آزاد نمی گذارند تا هرکس حرف و طرح خودش را بگوید برای زندگی.... چه خوب بود اگر همه به هم فرصت میدادند که حرف بزنند گوش کنند و طرح و اندیشه اشان را بگویند برای بهتر شدن زندگی و ارامشی برای همه. کاش می تونستیم صبور باشیم و برای طرحی که فکر می کنیم صدردصد به نفع همه ست از زور و قدرت استقاده نمی کردیم و حق انتخاب را می دادیم به همه. همه ای که به حق انتخاب اعتقاد داشتند و باور کرده بودند که هرکسی حق دارد. باوری به قدرت مذهب. باوری به اندازه باور داشتن خدا.
فرصت دادن به همدیگر و به رسمیت شناختن ازادی و حق انتخاب به دیگران و شنیدن وشنیدن و دیدن ودیدن و نظر دادن و اندیشه کردن و به نقد کشیدن نظرات و اندیشه دیکران یعنی ارزش. ارزش برای انسان همنوع دوست فامیل و رابطه.
تصمیم گرفتن برای دیگران, آنهم از سر وظیفه یا دلسوزی منحرف ترین راهی بوده که همیشه و همیشه در گردابش افتاده ایم. انها که با نیت خوب شروع کردند برای دیگران و بجای دیگران تصمیم گیری کردن سخت تر و خشونت آمیز ترشدند آنقدر که دیگر فراموششان شد چه هدفی داشتند اون اول که شروع کردند.