شعارهای بی مسئولیت

شاید بگین اوضاع جهان هم عوض شده! بله ولی دنیا را که دمکراسی تسخیر نکرده که فقط مایکی مانده باشیم! و مطمئن باشیم که بالاجبار نسیم ش ما را هم به تصرف در خواهد آورد!
بابا ما که نه حزبی داریم و نه حتی یه سندیکای صنفی درست وحسابی که فقط مدافع گر صنف خودش باشه چرا شعار مقاومت های آنچنانی ونافرمانی های اجتماعی و سیاسی مردم قهرمان می دهیم؟
چرا هی می خواهیم جوانان را چند باره و چند باره به گواه تاریخ سرکوبگرمان همینطور گوشت جلوی توپ کنیم؟
چرا احساس مسئولیت نمی کنیم و نمی گوییم که ممکنه جوانان احساساتی حرف ها وشعارهای ما را باورکنند و خود را جلوی چرخ های سرکوب بیاندازند!
عده ای تا پایشان را می گذارن بیرون و احساس امنیت نسبی بهشون دست میده عنان زبان را رها می کنند وبنا را می گذارند بر دعوت به شورش و انقلاب. و آنقدر پیش می روند که جوانان از اینکه شورش نمیکنند دچار حس حقارت بشوند.
بیائید غیر فرصت طلبانه و شجاعانه بگید که سرنگون کردن هیچ حکومتی لزوما پیام آور آزادی وعدالت نیست. و قهرمان ومقاوم خواندن مردم نیز فقط یک فریب برای ایجاد جوی هیجانی ست که خود الان در آن شرکت ندارید ولی ممکنه حکومتیان را دچار دردسر کنه!
دلم می خواد بنشینم و فقط بگم که چه کسانی اگر می آمدند چه می کردند و یا وقتی قدرت داشتند چه کردند ویا حال که ادعای مبارزه مطلق و حرفه ای دارند حاضرند چه گزارشی از گذشته و حال خود بدهند و بگن که چقدر شعارهای نسنجیده و بی تجربگی های دیروزشان قربانی داد و کاش شرمنده خامی دیروز بودند و خواستشان انتقال تجربه مانع گرفاجعه امروز باشد تا بازشاهد سپر بلا شدن نوجوانان وجوانان نباشیم