خیانت یعنی عدول از توافق بصورت یکطرفه و بدون اینکه به اطلاع طرف رسانده باشیم ناپایبندبودنمان را. یعنی اینکه کسی در ذهن خودش حدس بزنه دیگری داره خیانت میکنه و من هم مجازم که خیانت بکنم درست نیست. باید حرف زد . باید گفت که چرا دیگه نمیشه پایبند بود . بجای رفتارهای ناصادقانه و توجیه گرانه بهتره که همیشه و همیشه به قراردادها دوباره نگاه کرد و اگر به هردلیل نمیتوانیم پایبندشان باشیم تقاضای قرار داد دیگر بکنیم و یا فسخ کامل. او گفته بود من هم همین را بهش میگم. میگم اگر میخواهی رفتارت را تغییر بدهی بگو تا من هم بدونم. به دیگری گفتم درست میگه. نیمشه حق جدیدی را برای خود بخواهی و برا ی او نه!!

مسئله اینه که بیشتر آدم ها بخصوص مردها خودرا به انجام کاری فراتر از توافق محق میدونند ولی حاضر به تحمل خییلی کمتر اون را از طرف مقابلشان نیستند!

باید رابطه ها تغییر کنند. باید فرهنگ عوض بشه. باید هرکس مسولیت رفتار و گفتار خودش رو به عهده بگیره. باید هرکس بهای کارهائی را که دلش میخواهد انجام دهد بپردازه. و باید خود را سبک و راحت کرد و به دیگرانی که میخواهند ما توضیح دهنده رفتار نزدیکانمان باشیم با شهامت گفت اگر برات اهمیت داره و یا نمیتونی از ذهنت بیرونش کنی برو از خودش بپرس. باید به همه این دیگران احترام گذاشت و شایسته آنشان دانست که پاسخگوی رفتار و کردار خودشون باشند!‌ وقتی قراره باشه ما مسولیتش را بعهده بگیریم هم به او اهانت کرده ایم و هم مشکلی برای خود ایجاد نموده ایم. نگاه که بکنیم همه حرف و حدیثهای مرسوم از اونجا ناشی میشه که نمیرند از خودش بپرسند ونه میخوان محیطی آرام و خوب با حفظ حریم برای هرکس ایجاد کنند!‌ ساده کردن روابط و تک مجهولی کردن آن به آرامش همه کمک میکنه. و آموزش قبول مسولیت از کودکی باعث میشه که دنبال قهرمان و حماسه نبود!