می گویم که با همه گذشته امان باید یکدیگر را دوست داشته باشیم. گذشته را نباید زنده بگور کرد تا عشق را اثبات نمود!!...آدم هایی که برای دوست داشتن یکدیگر و یا اثبات آن ,دیگران را محکوم می کنند و یا خود رامجبور می کنند که همه گذشته اشان را نابود کنند و بگویند همه اش گه بوده است, این آدم ها عاشق نیستند پوچ هستندو شهامت عشق راندارند!...بدون دوست داشتن , دوست داشتن های گذشته نمی شود از عشق امروز حرف زد!!..کسی که همه گذشته خود را تکذیب می کند, کسی که لحظات خوش و سبکی گذشته را محکوم می کند, او نمی تواند امروز ادعای عاشق بودن بکند! ..مگر میشود بدون دوست داشتن در گذشته امروز ناگهان عاشق و شیدا از آب درآمد؟! نه این دروغ است!..
من همین هستم. با همه نوشته هایم. شادی هایم,رنج هایم,تنهائی هایموخوشی های ثبت شده ام! این واقعیت زندگی و گذشته من است وآنرا دوست دارم و برای عشق امروز آن همه را دور نمی ریزم و محکوم نمی کنم!..
بیاییم بی تعصب ,بدون خودخواهی و باچشمان باز دوست داشتنی ها و حتی دشمنی ها راببینیم!!.در قلب عاشق کینه نخواهد بود! رقیبی وجود نخواهد داشت و حسادت لعنت خواهد شد, چون حس مالکیت نخواهد بود!
