آقای سوئدی

ﺑﻠﻴﻄ ﻣﻦ اﻳﻨﻂﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪﻡ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻭﻗﺖ ﺩاﺷﺘﻢ ﺧﻮﺩﻡ ﺭا ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﭘﺮﻭاﺯ ﺑﻌﺪﻱ ﺑﺮاﻱ اﺳﺘﻜﻬﻠﻢ. ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺩﻳﺮ ﺭﺳﻴﺪ و ﻧﻴﺰ ﻳﻜﺮﺑﻊ ﻫﻢ ﻃﻮﻝ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ اﺗﻮﺑﻮﺱ ﻣﺎﺭا اﺯ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ. ﺧﺐ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻭ ﺑﺪﻭ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﭘﺮﻭاﺯ ﺑﻌﺪﻱ ﺭا اﺯﺩﺳﺖ ﻧﺩﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﻳﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺩﻳﮕﻪ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﻩ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺭاﻩ ﺑﻮﺩ و ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻌﺪﺵ ﻋﺒﻮﺭ اﺯ ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﺎﺯﺭﺳﻲ ﻭاﺭﺩ ﺧﺎﻙ اﺭﻭﭘﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﮕﺬﺭﻡ و ﺑﺮﺳﻢ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻨﻚ ﭘﺮﻭاﺯﻡ ﺑﻪ اﺳﺘﻜﻬﻠﻢ. ﺧﺐ ﺧﻮﺵ ﺷﺎﻧﺲ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ اﺗﻔﺎﻕ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺏ اﻓﺘﺎﺩ و ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻆﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ اﺗوﺒﻮﺳﻲ ﻛﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺑﻮﺩ ﺭﺳﻳﺪﻡ .
ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻛﻪ ﺩﺭ ﺭاﻫﺮﻭ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻱ ﺳﻮﻳﺪﻱ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺩﻳﻒ 11 ﻧﺰﺩﻳﻚ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮاﻧﺪﻥ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻱ ﻣﻨﻪ! اﻭ اﻭﻝ ﺑﺎ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻱ ﻣﻨﻪ ﻭﻟﻲ ﺑﻌﺪ اﺻﺮاﺭ ﻣﺮا ﻛﻪ ﺩﻳﺪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻨم ﻛﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ و اﻭ ﺭﻭﻱ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻭﺳﻂﻲ.
ﻳﻪ ﻣﺪﺕ ﻛﻪ اﺯ ﭘﺮﻭاﺯ ﮔذﺷﺖ و ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺩاﺷﺘﻢ اﻳﻨﻂﺮﻑ و اﻭﻧﻂﺮﻑ ﺭا ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻡ ﻳﻬﻮ ﭼﺸﻤﻢ اﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ و اﻳﻨﻜﻪ ﺟﺎﻱ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮ ﺭاﻫﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ! ﺧﺐ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺷﺪﻡ و ﺑﻪ ﺁﻗﺎﻱ ﺳﻮﻳﺪﻱ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺁﺩﻡ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ و ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩاﺩﻳﺪ. ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ و ﻛﻼ ﺻﻨﺪﻟﻲ اﻡ اﻭﻧﻂﺮﻑ ﺑﻮﺩﻩ! و اﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ و ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻬﻤﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﭗ ﺯﺩﻳﻢ ﻛﻪ اﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺁﻳﻴﻢ ﻭﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﻳﻢ و....
ﻣﻦ اﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﺭا ﺑﺮاﻱ ﺳﻪﻧﻔﺮ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮﺩﻡ ﻛﻪ اﻭﻟﻲ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺟﺎﻟﺐ!ﻋﺠﺐ ﻣﺮﺩ ﺁﻗﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺟﺎﻳﺶ ﺭا ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩاﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻓﻪ اﺕ ﺩﻳﺪﻩ ﭼﻂﻮﺭ ﺧﺴﺘﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺭا ﺭﺳﻮﻧﺪﻩ اﻱ. و ﺩﻭﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﺣﺘﻤﺎ اﻭﻥ ﻣﺮﺩ ﺳﻮﻳﺪﻱ ﺟﺎﻳﺶ ﺭا اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩ و ﻓﻜﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﺗﻮ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﻴﮕﻲ! ﺳﻮﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻳﺪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺩﻡ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮﺩﻩ و ﭼﻮﻥ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ اﻭ ﺭﻓﺘﻪ اﻭﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻭﻗﺘﻲ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﻴﺖ ﮔﻔﺘه اﻱ ﻛﻪاﻭﻧﺠﺎ ﺟﺎﻱ ﻣﻨﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﻛﺮﺩﻩ و ﺟﺎ ﺭا ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩاﺩﻩ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﻳﺎ ﺑﻠﻴﻂﺶ ﺭا ﻧﺸﺎﻧت ﻣﻲ ﺩاﺩ و ﻳﺎ اﺯ ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻠﻴﻂت ﺭا ﻧﺸﺎﻧﺶ ﺩﻫﻲﭼﻮﻥ ﺳﻮﻳﺪﻱ ﻫﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻗﻴﻘﻨﺪ و ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻛﻨﻨﺪ!