يه دوست خوب ديگه پيدا کردم.اسمش هست توما! خيلی عجيبه من رو ياد توماس می اندازه! انگار اين رفت وبرگشت من بد نبود! حس نزديکی را به اودارم مثل يه همزاد!
اولش عنوان وبلاگش دل نازک بود!! چقدر اين کلمه بهم نزديکه! چون من هم واقعا دل نازکم!! هرچند که اعتقاد دارم دلسوزی وترحم ما به ديگران ممکنه ريشه هايی هم در خودخواهی و غرور ما داشته باشه!! ولی من به آنانی که عنوان دوست می دهم دلسوزی نمی کنم چون مقام و جايگاهشان را برتر از اينها می دونم. دلسوزی من يعنی ديگرآن آدم در جايگاه برابر وشايسته قرار نداره و قابل ترحمه!!! نه نگذاريد که دلم براتون بسوزه!!!
حالا اين دوستمون اسمشو گذاشته آرامش خيال!!! خيلی قشنگه مثل راحتی خيال!! آخه برای من کلمات راحتی و سبکی خيلی معنی دارند. و دوست دارم که زندگيم به سمت اين کلمات پيش بره
وای چقدر حرف...اين اول صبحی!
