نمی دونم چی بنويسم؟ نميشه بی توجه به آنچه که اتفاق افتاده همينطور به زندگی روزمره ادامه داد! حداقل در اين چند روزه! بله حداقل! می دونيد ما تو مراسم مرگ نزديکان دوستان و آشنايان هم عادت داريم بريم ختم و هفت و ديدار و بعد خداحافظ!!
صاحبان مصيبت می مانند و تنهايی و رنج و اندوه شان. من ترجيح می دهم هميشه بعداز اينکه همه مسئوليتشان را انجام دادند و رفتند سری بزنم و يه کمی در تنهائی شان شريک بشم. نمی دونم بد از تب وتاب يکهفته ای بم چه بر سر بازماندگان بخصوص زنان و کودکان خواهد آمد و چه کسی حال معلولين حادثه را خواهد پرسيد؟
ساحل آرام مطلب جالبی نوشت بود که زتون می خوام بخونينش
راستی کمک ها را می تونيد به بيمارستان هایی هم برسانيد که در آن مجروحين زلزله بستريند. دوست دکتر ما می گفت همه کمک ها به بم فرستادهميشه در حالی که بعضی بيماران که مرخص ميشند نا پو دارند و نه لباس مناسب.
