يه شعر از بابک متينی
باد
آرزوها را میبرد
و تو
مرا
باد
بیچهره است و
تو نيز
با اينهمه
رؤيايم!
به جستوجوی تو برخاستن
بهانهای است
که آب
از چشمههای سادهگی برگيرم و
آواز
از حنجرهی زيبايی
بهمن ۱۳۶۷
از مجموعهشعر <جنگل مفهوم سردرگمی است ماندانا>
