20 بهمن ماه 1382سه شنبه 14 بهمن سینما عصرجدید فیلم مستند در کوچه پس کوچه های عشق رو دیدم . سوژه و شخصیت های انتخاب شده حکایت از ابتکار و هوشمندی کارگردانش داشت.سینما فلسطین فیلم خلسه رو دیدم.تو مجله فیلم یه داستان دیگه ای رو راجع به محتوی فیلم نوشته بود که با دیدن یه فیلم دیگه با همون اسم خیلی تعجب کردم . می خواستم سالن رو ترک کنم که یواش یواش موضوع و روند فیلم مرا درسرجای خود نشاند! یه فیلم قابل دیدن با مشخصه های آمریکائی بود! خوشم اومد همین!!
چهارشنبه 15 بهمن سینما فلسطین فیلم روسی بازگشت بسیار زیبا بود و خیلی از اون فیلم خوشم اومد.تو جشنواره همیشه دیدن فیلم های اروپایی بخصوص روسی وآلمانی و بعد فرانسوی را ترجیح می دهم هم بخاطر عمق اونها و متفاوت بودنشان وهم به این دلیل که دیگر اون فیلم ها را نخواهیم دید چون راهی به شبکه ویدوئی نخواهند داشت! ادم وقتی این فیلم ها رومی بینه می گه با وجود این فیلم ها چطور جایزه رو به فیلمهای ایرانی می دن؟!!!!!
پنج شنبه 16 بهمن من کوهستان رو بر سینما ترجیح می دهم حتی در اوقات جشنواره!! رفتم اذغال چال . توی مسیر سینا رودیدم و باهام تا اونجا اومد! جاتون خالی 2 نفری یه آبگوشت شریکی با ترشی و دوغ به خودمون ترزیق کردیم و برخلاف روال همیشگی ام به سرعت برگشتیم پائین!! البته این بسرعت 3 ساعت طول کشید!! کلی توی مسیر برگشت آشنایان را دیدیم و ایستاده گپ زدیم. خلاصه خیلی عالی بود.
جمعه 17 بهمن سینما عصرجدید فیلم آلکس و اما یه فیلم آمریکائی دیگه که قبلا راجع به اون توی مجله فیلم خونده بودم. بیشتر علاقه ام به دیدن سوفی مارسو بود که نقش اول فیلم آنا کارنینا روبازی کرده بود و خیلی مشتاق به دیدن دوباره اش بودم به هر حال جدای از جذابیتی که حضور این هنرپیشه برای من داشت موضوع فیلم هم حال خودش روداشت. فقط تعجب کردم که چرا تومجله فیلم اشاره ای به تقلید این فیلم از زندگی داستایوسکی و فیلمی که روس ها قبلا در مورد اون ساخته بودند نکرده بود! فیلمی که بسیار عمیق تر واثر گذارتر از این فیلم هالیوودی بود!! ضمنا هنرپیشه مرد فیلم هم میشه گفت تقلیدبازی تام کروز را می کرد! پر از افه های این آدم نچسب بود!
شنبه 18 بهمن سینما کریستال فیلم آمریکائی اقتباس با بازی نیکلاس کیج!! وبا موضوعی یه جورهایی شیبه همون فیلم آلکس واما که اگر ایرانی بود می گفتیم موضوع همه فیلم ها دیکته شده که چی باشه!! ولی می تونیم کلا بگیم که حتما این نوع سوژه تو هالیوود روشنفکری مد شده !! نیکلاس کیج هم که نقش سازمانی خودش رو بازی می کرد!! یعنی یه آدم گیج با لکنت فکری وزبونی!! آدم تصورش اینه که فقط هنرپیشه های ایرانی هستند که پست سازمانی دارند!! وکار کارگردان های تنبل رو برای انتخاب بازیگر آسون می کنند! . وقتی که هنرپیشه فیلم اورلاندو رو دیدم سورپریز شدم چون اون زمان آنقدر این خانوم خوب بازی کرده بود که یکساعت طول کشیده بود بفهمم زنه یا مرد؟!!خلاصه اینکه فیلم خوب بود. خوشم اومد ولی باز آخرش پر شد از جذابیت های هالیوودی که اون رو از یه فیلم عمیق دور می کرد فقط این جمله فیلم که عشق مهم تر از معشوق بودنه چون تجربه وحرف خودم روهزار باره بخودم می گفت توذهنم موند
یکشنبه 19 بهمن سینما کریستال فیلم ترس و لرز که خیلی عالی بود و خوشم اومد. بخصوص از هنرپیشه اول اون که فوق العاده دوست داشتنی بازی می کرد. این فیلم فرانسوی حسابی به امورات شرکت ها وفرهنگ مدرن سرمایه داری ژاپنی پرداخته بود که کیف کردم! یاد یه وبلاگی افتادم که آدرسش را گم کرده ام. داستان زندگی یه پسر ایرانی که برای کار به ژاپن رفته بود و می نوشت که چقدر از دیدن ژاپنی ها حالش بهم می خوره و چقدر ایرانی ها آنجا تحقیر می شدند ومورد استفاده باندهای مافیائی قرار می گرفتند وفضا ی ضد ایرانی شدیدی دارند! توی این فیلم هم که زندگی واقعی یه رمان نویس بلژیکیه همین اتفاق بیان می شه ولی در مورد مسخره کردن غربی ها!! بنظرم اگه بخوام قضاوت عجولانه بکنم ژاپنی ها در عمق چهر ه اشان یه حماقتی وجود داره که فقط خاص خودشونه!! با اون تعظیم های مکرر احمقانه ترشان! ولی توصیه می کنم این فیلم زیبا رو که جنبه های کمیک قشنگتری هم داره ببینید و بفهمیم که فیلم می تونه هم عمق داشته باشه و هم جنبه کمیک! عین خود زندگی!!
