فکر می کنی اگر اختلاف عقيده اساسی با هم داشته باشيم و حتی در نحوه رفتار اجتماعی متفاوت باشيم و هيچ اشتراکی هم در ميزان و کيفيت رابطه با ديگران نداشته باشيم بتونيم:
با هم قدم بزنيم و لذت ببريم؟
به آسمان نگاه کنيم و با چشمانمان بهم بگيم چه زيباست!
در جنگل باشيم و مبهوتش شويم!
کوه پيمائی کنيم و فرياد وای چه کيفی داره سر بديم!
فکر ميکنی بشه لحظه های خوش مشترک داشت؟
