مشکلم شده تمرکز!
ذهنم همينطور هر جا که دلش ميخواد ميره و ابدا به من توجه نمی کنه!
بدنم سرد ميشه تپش قلب پيدا می کنم و احساس آخرين لحظه مياد سراغم!
دست چپم به حالت بی حسی کامل درمياد و يکی درونم ميگه همچی تموم شد فقط زودتر خودت رو به يه جائی برسان که آسانتر تموم بشه!
بعد من شروع می کنم به مقاومت!
همه نيروهای درون را جمع ميکنم و ازشون ميخوام که آرام و راحت باشند!
سعی می کنم ذهن را ببرم يه جای ديگه!
می دونم هرچی هست فقط مربوط به همون ذهنه
از خوردن قرص لجوجانه خودداری می کنم
تلاش می کنم که تن و روان را کنترل کنم
اينروزها به همين فکرها مشغولم!!!!!!!!!!!!!
ديروز فيلم جاده مالهلند از ديويد لينچ را ديدم! بازی ها و فضاهای آن فوق العاده بود
بدون وقفه ۳ تا سی دی اش را تماشا کردم! و تا آنجا که قصه رئال بود لذتی عميق بردم و راجع به از آنجا به بعدش که سورئال بود هنوز دارم در ذهنم می چرخانمش و حداقل چيزی که می تونم بگم اينه که اين قسمت نه تنها قسمت اول را نفی نمی کرد بلکه يکجور توجيه و شرح فلسفی آن محسوب ميشد! بازم دوست دارم که يکبار ديگه اون رو ببينم!
