رفته بودم فیلم گاوخونی! گفته بودم که!
گفته بودم بیشتر کتاب خونی بود تا فیلم! البته بنظر من! و بدون هیچ دلیل علمی! صرفا برداشت حسی من!
نویسنده کتاب جعفر مدرس صادقی بوده که از روی آن فیلم نامه مزبور تهیه شده بود! من که کتاب گاوخونی را نداشتم تا بخونم ولی یه دوستی کتاب آن طرف خیابان از همین نویسنده را برایم آورد و من خوندم.
بنظرم قلم روان و دلچسبی دارد و فن نوشتن را هم خوب می داند! ولی توی 2 داستان از این کتاب گول زدن علنی خواننده بیشتر جلب توجه می کرد تا هنر داستان نویسی! مثل یه نوع حقه بازی ! البته ناگفته نماند که تشویق شدم کارهای جدیدتر این نویسنده را بخونم و بعد قضاوت کنم!
خیلی از شما دوستان هم که ممکنه چون من داستان های کوتاه خارجی بخصوص نویسندگان روز آمریکائی را خونده باشید حتما به من حق می دهید که کمی تو قضاوت داستان های روز ایرانی سخت گیر باشم!
و چون همیشه بگویم که پشت مثل در و تخته و جور اومدن شون بهم دیگه کلی فلسفه وعلم و دانش خوابیده و لازمه حسابی روی اون متمرکز شد و فکر کرد!
ازشما بخاطر جمله طولانی بالا عذر خواهی میکنم ولی خواهش دارم دوباره بدقت اون روبخونید!
خب ریموندکارور عزیز را که احتمالا بیشتر دوستان خوبم میشناسن! من از اون نمی خوام بگم !!
کتاب ترجمان درد نوشته جوم پالاهیری نویسنده آمریکائی بنگالی هندی پاکستانی!!! را دیشب تموم کردم!
خواندش را پیشنهاد می کنم!
دیشب برای تولد دوستم کتاب آبروی از دست رفته کاترینا بلوم از هاینریش بل- من عاشق این کتاب هستم -کتاب های نیمه غایب - بنظرم فصل تازه ای توی داستان امروز ایران هست- و ویران می آیی – که کاش نویسنده توی مقدمه نگفته بود که اگر برایتان خواندنش مشکله آنرا از آخر به اول بخوانید!- حسین سناپور را بردم ! بهانه کردم که هم نظرم را گفته باشم وهم بگویم برای کادوتولد چقدر خوبه که بجای رخت ولباس!!!!!!!!!! هدیه های فرهنگی بدیم که هم به نویسنده و مترجم ایرانی کمک موثر مالی کرده باشیم!!!!!!!!! و هم به دوست مان که احیانا توان خریدن همه کتاب هایی را که دوست دارد داشته باشد را ندارد!!! مثل خود من!!!!!!!!
از همین الان از هدایای فرهنگی شما به خودم به مناسبت تولدم در ماه اردیبهشت وهمچنین سالگردهای مختلف خیلی خیلی متشکرم!
من علاقه زیادی به علامت تعجب دارم!!!!!!!!!!!!
