کاش میشد هر روزبنویسم!
کتاب مرغ دریائی آنتوان چخوف را دارم می خونم. مثل یه غذای خوشمزه سعی می کنم هرچه آرامتر آنرا بخورم که تمام نشود! ولی ولع بلعیدن همیشه تواینجور مواقع به ما پیروز میشه!
چند وقت پیش صدمین سال مرگ این مرد بزرگ بود ولی حرف ها ونوشته ها مال همین امروزند!
شیوه نوشتن و طراحی موضوع و نوع اندیشه, و همه وهمه را یه نویسنده مدرن امروزی نوشته!
و....رفتیم فیلم رسم عاشق کشی به کارگردانی آقای معصومی ! سینما فرهنگ سانس نه و نیم شب!
ملت فیلم دوست مودب وسینمای مودب تر از آن تا 20 دقیقه بعد از فیلم هنوز تردد در سالن داشتند. و کارکنان شریف سینما چون خواب شان می آمد قبل از پایان فیلم درهای سالن را باز کردند!!
این سینما مجهزترین و بهترین سینمای ایران است! ومدعی تماشاگران حرفه ای و خاص سینما!
واما فیلمی که بخاطر کارگردانی اش جایزه گرفته بود! داستان فیلم پر از اشکلات اساسی وواضح و انتخاب بازیگران بصورت کلیشه و بازیگر خردسال از لحاظ چهره انتخابی صدرصد غلط و ناجور!
و لوکیشین های زیبای فیلم همگی تقلیدی ! و خلاصه سرهم بندی ناشیانه چند بازیگر و پرسوناژ از فیلم های دیگر ایرانی! حسین محجوب وگوهرخیراندیش را عینا از نقش هایشان در فیلم های روشنفکری موفق قبلی اشان بیرون کشیده بود و آورده بود اینجا! وسرباز فیلم را هم با کاراکتر تکراری که پیش تر جلب تماشگر کرده بود تو فیلم جا داده بود! و گریم دختر فیلم هم در بعضی روزهای فیلمبرداری فراموش شده بود که تکرار شود!
و نهایت فصه قتل بسیار فجیع و باورنکردنی و غیر معقول فیلم! و داستان بچه ی اره برقی به دوش از همه مسخره تر !
با همه حرف هایی که زدم از دیدنش پشیمان نشدم! من از اینجور فضا ها خوشم میاد!
