فیلم نوک برج از کیومرث پور احمد را دیدم. که میشه گفت فیلم هندی فارسی شماره 2 پوراحمد!
نمی دونم توجیه کارگردان کشاندن مردم به سینما به هر قیمته یا پول در آوردن از این نوع فیلم ها و خرج کردن برای آن نوع فیلم ها! من جرات ملامت کردن کارگردانی مثل پوراحمد را ندارم ولی فکر می کنم که بشه با یه فیلمنامه بهتر هم سطح توقع عامه مردم را بهبود بخشید و هم شان و منزلت خود را نگاه داشت.
چرا باید اینطور فکر کرد که فیلم خوب ساختن یعنی گیشه نداشتن و گیشه داشتن هم یعنی فیلم آب دوغ خیاری ساختن!
چند روز پیش نمایش پنجره ها از کارگردان بی ادعا و پر از ذوق وسلیقه فرهاد آئیش را دیدم. که جوابی است به آقای بیضائی و پور احمد و سوال بالای من.
طراحی صحنه خوب , قصه ای منسجم و گیرا , بازی های قابل قبول, و کاری جذاب و مورد پسند عامه مردم و قابل تعمق برای اقشار روشنتر ومتوقع تر. احترام به تماشگر و ارتقا دادن توقع عامه از یک تئاتر
بله میشه اینطور هم بود. البته اینکه بعضی از جاهای نمایش از موعظه سر در می آورد و لحن نصیحت پیدا می کرد انتقادی ست که ممکنه به این نمایش وارد باشد ولی کل قضیه خوب بود وخوشحالم که بجای کار سیاه وشعاری وغیر تئاتری بیضائی نشست!
