دوست عزيزم آقای ميم که نامه اش به هفتاد ساله ها می زند ايميلی به من زده تا من مطابق با تبصره ۲ بند ۱۴ ماده وبلاگ نويسی مصوبه مورخ ۱.۱.۱ نسبت به درج نامه ايشان در وبلاگ خود اقدام نمايم. و از آنجا که آقای ميم فردی بسيار مودب و متين می باشد و کوچکترين حرف و کلمه غير فرهنگی در نامه اشان وجود ندارد متن ايشان عينا درج می گردد ضمن اينکه می دانم ايشان مخصوصا طنازی نموده و سبک انشای قديم را ارائه فرموده اند
دوست عزيز جناب رهي
با تشكر از الطاف آن عاليمقام نسبت به حقير( م ) خدمتتان
معروض مي‌دارم ، به عقيده بنده چنانچه با صبر و حوصله
بيشتر به متن پرمغز و نغز اكبر رادي توجه مي‌كرديد اكنون
با چنين حدت وشدت و قطعيتي همه را يكجا نمي‌نواختيد ، از
قضا به نظر بنده جان كلام متن در اين بود كه هيچكس شاخص
حق قطعي و نهايي نيست و همه ما به نسبتي محق هستيم
.چنانچه با جان ودل به اين باور برسيم كه همه حق نزد
همگان مي‌باشد ديگر جا براي قضاوتهايي چنين قطعي و شديد
نخواهد ماند ، هرچند كه شما خود مبلغ دنياي بدون قضاوت
هستيد . در هر حال آنگونه كه بنده از متن رادي درك كردم
اگر اين قطب بنديهاي شديد حق وباطل و سياه وسفيد را به
فراموشي سپاريم دنياي زيباتري در انتظارمان خواهد بود و
آنگاه است كه ترنم زيباي ملودي شهرباراني را خواهيم شنيد
.
با رخصت از حضرتعالي به همين مقدار بسنده نموده ، اما
اعلام مي‌نمايم كه چنانچه شما موافق باشيد كه اين بحث را
دقيقترو جدي تر ادامه دهيم بنده نيز خرسند به ادامه
مطلب خواهم بود .تا يار كه را خواهد وميلش به چه باشد.
عزت عالي مستدام. ايام به كام .
دوستدار شما م
اگر اين نمايش واقعا حاوی چنين پيامی و اجرای آن نيز رساننده چنان ترنم بارانی بود من که بخيل نبودم ! چرا بايد آنقدر عصبانی می شدم؟
اگر متنی که آقای مرزبان ارائه داد با آنچه که در اصل نمايشنامه نوشته شده تفاوت اساسی داشته باشد و تاريخ نمايشنامه هم مثلا مال بيست سال پيش باشد حتما در حضور همه وبلاگ نويسان و وبلاگ خوانان يک عذر خواهی بزرگ از آقای اکبر رادی خواهم کرد ولی همچنان کار آقای مرزبان را دارای ضعف های اساسی می دانم که اگر از آن آگاه بودم وقت خويش را هدر نمی دادم.
با تشکر از آقای ميم
