هی نوشتم و هی فکرکردم که چی و حذف کردم ! یه جمله ام اینطور شروع میشد:
سرنگونی یعنی چی؟ سرنگونی چه چیز؟
و یه جمله دیگه می گفت آخه چرا؟
و جمله دیگه دعوت به منطقی فکرکردن می کرد و می گفت هدفتون چیه؟ چطور می خواهید بهش برسید؟و...
بوی سیاست و اندرز با هم قاطی شده بود گفتم به کی؟ برای چی؟ مگه خودشون نمی دونن؟ گفتم کافیست هرکس خودش خوب به گذشته و همه اتفاقاتی که می تونست نیافته و افتاد و نتایجش فکر کنه! چرا این همه در سیاست احساساتی می شویم؟ چرا نمی خواهیم رابطه سیاست و اقتصاد را بپذیریم؟ چرا در قدرت مان غلو می کنیم؟ چرا هی فراموشی آن چیزهایی که نباید فراموش کرد! خدای من خطاب من به یه نفر و یه جریان خاص نیست! خطاب من به همه است به خودم به خودمان به اینکه همه ما مجموعا با همه گرایشات و ظواهر مختلف عقایدمان یه ملت هستیم!
اگر دیکتاتوریم تو خون همه ماست اگر احساساتی هستیم اگر قدرت طلب هستیم اگر...
قصد ما به قدرت رساندن خودمونه یا انسانیت و آمال انسانی امان؟
باز خط می زنم . باز حذف می کنم. باز هی جملات را میپیچانم تا ....مگر چه میخواهم بگویم ؟ فقط صلاح ملت ما چیه؟ صلاح واقعی مردم تو چی خوابیده؟ واقعا به دور از شعار اون هایی که دلشون می سوزه چه چیز را به نفع مردم می دونند؟
سخنگوی وزارت امور خارجه خطاب به نخست وزیر آلمان گفت: از یه سیاستمدار بعیده که اینقدرنسنجیده حرف بزنه و به عواقب اون فکر نکنه! واقعا هم راست میگه تو سیاست نباید نسنجیده حرف زد بخصوص وقتی پست ومقامی هم داری که به زبان آن شناخته می شوی. نه هیچکس تو دنیا نباید راه مذاکره را ببنده. هیچکس. فرق نمی کنه که کدوم طرف قضیه باشه. اصلا تو تمام مسائل اجتماعی و فرهنگی و ادبی وهنری هم این قضیه صادقه. سازندگی و گفتگو و مهر ورزی. مسئله فقط بهانه دادن یا ندادن به این و اون نیست . مسئله یه بازیه که هر طرف سعی می کنه خودش رو محق و برنده نهائی نشون بده. برای این بازی خطرناک خیلی باید پخته بود و بصیرت داشت.
آی همه کسانی که در مقام تصمیم گیری برای یک ملت هستید یا می تونید موثر باشید بنام هر تقدسی که قبول دارید خوب فکر کنید سبک سنگین کنید گذشته و حال و آینده را ببینید و از تلاش برای بهترین حرکت کم نگذارید.
می دونم که همه می دونید چی می خوام بگم. یعنی اکثریت می دونیم که چه اتفاق هایی ممکنه بیافته. اینها فقط درد دله. دلمون نمی خواد هزینه های سنگینی بپردازیم که جبران نشدنی باشه. نمی خواهیم که برای چندمین بار تاریخ را تکرار کنیم و هی درجا بزنیم.
کاش زبانمون بهم نزدیک میشد و اینقدر همدیگر را آماج تهمت قرار نمی دادیم. کاش واقعا بسازیم و گفتگو کنیم و مهر بورزیم.
