گفت ما را نه سال فریب دادی؟. گفتم فریب تون ندادم. فقط نگفتم که جایگاهم کجاست!. گفت خب اسمت چی بود؟ گفتم پرویز! با خشونت گغت چرا نه سال پیش همه چیز را نگفتی ؟ گفتم نه سال پیش تا به لجن نمی کشیدید باور نمی کردید که آدمی در اون سطح توان غلبه بر همه احساسات عاطفی اش را داشته باشد. اعتقاد قلبی ام بود که این خشونت های ناگهانی و احساسی و نه برنامه ریزی شده آینده ای وحشتناک را برای همه رقم خواهد زد. آری خیلی سخت بود غلبه بر احساساتی که شامل همه لحظه های ساده و صمیمی اعتراض میشد. اعتراض با اون بچه هایی که قول تا آخر رفتن را بهم داده بودند.
باور نمی کردند چون تردیدی نداشتند که با آنها هم مخالفیم. چون می دانستند خودشان آتش بیار اول آن فاجعه های هولناک بودند . سال 1369 بود. شاید همین روزها . کمی پس یا پیش که پرویز از درونم رفت تا نفسی عمیق و کم واهمه تر را تجربه کنم!
ﻧﻤﻴﺸﻪ اﺯ ﻛﻴﻨﻪ ﻭاﻧﺘﻘﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ و ﻃﺮﻓﺪاﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ! ﻧﻪ ﺗﺎ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ و ﻗﻠﻤﺖ ﻫﺴت ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺁﻳﻨﺪﻩ اﻱ ﻧﻤﻴﻮﻧﻲ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭا ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻲ.
حتما انتقاد و انتقاد ازخود و بالا بردن سطح پذیرش آن در فرد و جامعه از مهم ترین و راهگشا ترین خصوصیات انسان نوین و متکامله.
داستان نام های من - پرویز
