دیروز اون دوست خوب زنگ زد و گفت فردا برو به فلان کارخونه نزد خانوم آنجلا تا باهات برای کار مصاحبه کنه. و من امروز قبل از ساعت 10 نزد آنجلا بودم. شرایط رابرام توضیح داد و گفت که از دوشنبه صبح کارم را شروع کنم!
باز از دوستمون تشکر می کنم بخاطر صمیمیت و حس عمیق کمک کردنش.
خودش گفت وظیفه منه و بابت این مشاوره و راهنمائی حقوق می گیرم ولی من فکر می کنم این یه طرف قضیه است طرف دیگه میل و علاقه کمک کردن به دیگرانه که باعث میشه آدم احساس یه انرژی خوب و مثبت را داشته باشه.
اینجا یا هر محیط دیگه ای که آدم اولین باربعنوان مهاجر داخلش میشه و می خواد توش زندگی کنه کار خیلی مهمه. بخصوص تو این کشور که حتی استانی تجربه کاری استان دیگه رو قبول نداره!! اولین کار و اثبات کردن خود برای ادامه راه و برنامه ریزی از اهمیت خاصی برخورداره. و من خیلی خوشحالم که اتفاق اول برام افتاد.
و از این زاویه نگاه می کنم که خود کار کردن و باری بر دوش جامعه ای نبودن برام ارزش بیشتری داره. و باز من در برابر شعار دیگه ای تو زندگیم مورد آزمون واقع میشم.
می بینید چقدر من شعار دادن را دوست دارم!! می خوام بگم به همون اندازه ام از اصلاح کردن شعارهای پیشین لذت می برم. هیچ اشکالی نخواهد داشت اگرکه پی ببرم خیلی از ذهنیت هایم غلط بوده و یا خواهند بود!! یعنی حتی حس ها و قضاوت و شعارهای امروز و این لحظه!!! باید آمادگی داشته باشم رد کنم قبول کنم و خود را تطبیق بدم و نهایت نتیجه راحتی و سبکی عمیق من باشه! بدون تعارف و ساده و راست.
باور کنید اگر روزی احساس کنم که آن راهی که آمده ام اشتباه بوده و یا راحتی و خوشحالی من تو وضعیت قبلی منه شکی در برگشت نخواهم کرد.
زندگی آنقدر نیست که با تعارف و خجالت و یکدندگی احمقانه و برگشت ناپذیر خواندن راهها بگذرونمش!
دیروز تو هوای آزاد و پارک خلوت نزدیک خونه نزدیک 1.5 ساعت دویدن و یوگا کردن.
هرجوری میشه زندگی کرد. تو مساحت 2 متری خونه هم یوگا کردن لذت داشت. و زندگی قشنگ بود. اهمینطور دویدن تو شلوغی پارک قیطریه با همه محدودیت هاش
