فردا قراره که آخرین روز کارم باشه! خیلی خوشحالم! حسابی می تونم خستگی در کنم! و اونموقع از روز که دلم می خواد - وقتی که شنبه و یکشنبه- نیست تو خیابون یا کنار ساحل قدم بزنم! دقیقا ششماه و ۱۷ روز سابقه کار کانادائی تو پرونده ام ثبت شد که یعنی یه قدم اومدم داخل تر. قراره پس از استراحت مکفی!! برم دنبال کالج و یه یه سالی درس بخونم و عالم تحصیل را ذوباره مزه مزه کنم. یا در واقع یه تجربه از نوع دیگه داشته باشم. همیشه شکل های متفاوت زندگی کردن برام جذاب تر و خواستنی تر از داشتن طرح های دراز مدتی که به پول یا تحضیل ختم میشه. خود صحنه در س خوندن یا کار کردن از نتیجه اش که مدرک یا پول باشه لذت بیشتری بهم میده. و دلم میخواد که یکی در میان جای محیط تحصیلی و کار را تو زندگیم عوض کنم. تجربه این مدت بهم نشون داد که حداقل برای من کار و تحصیل باهم نه تنها لذت بخش و مفید نیست بلکه خسته کننده هم هست. و حالا که تواین مملکت امکاناتی هست که بشه باهاش چنین بازی هائی کرد چرا نه؟ تصور اینکه چه شکل های متفاوتی از زندگی را می تونم داشته باشم حسابی هیجان زده و امیدوارم می کنه.
ﻧﻤﻴﺸﻪ اﺯ ﻛﻴﻨﻪ ﻭاﻧﺘﻘﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ و ﻃﺮﻓﺪاﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ! ﻧﻪ ﺗﺎ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ و ﻗﻠﻤﺖ ﻫﺴت ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺁﻳﻨﺪﻩ اﻱ ﻧﻤﻴﻮﻧﻲ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭا ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻲ.
حتما انتقاد و انتقاد ازخود و بالا بردن سطح پذیرش آن در فرد و جامعه از مهم ترین و راهگشا ترین خصوصیات انسان نوین و متکامله.
20 بهمن ماه 1385
