دیروز فیلم اخراجی هارا گذاشتیم که ببینیم که ۱۵ دقیقه هم تحمل دیدن دوباره اش را نداشتم!! نه بازی ها برام جذابیت داشت و نه فیلمنامه!!! همه چیز تو نظرم ابتدائی و آماتور می اومد! ناصر و علی هردو در مورد فیلم درست گفته بودند.فقط تفاوت من با اونا این بود که اولین بار من این فیلم را تو ایران در سینما و باکلی تماشگر دیده بودم که حسابی از متلک های لات و لوت های فیلم کیف می کردند و می خندیدند! حتما حسابی جو گیر شده بودم بخصوص که دلم برای تجریش و سینما آستارا تنگ شده بود!! حالا می فهمم حال و هوای اونائی رو که پس از سالها میرن وطن و همه چیز براشون جذاب و دوست داشتنی بنظر میاد!! بخصوص مواردی که به سلیقه و رفتار عامه جامعه محسوب میشه!
پس بگم که فیلم اخراجی ها در همون حد ده نمکی بود یعنی در همون حدکه می تونست تجارب اولیه یه کارگردان تازه کار باشه با کلی امکانات. یه فیلم با کلی حرکات کلیشه ای و معمولی. هیچ جای جایزه دادنی هم وجود نداشت حتی در ارتباط با فیلم خون بازی!
حالا بهتره که فیلم خون بازی را هم یه بار دیگه ببینم! بی توقع تر و بدون توجه که این فیلم مال رخشان بنی اعتماده!!
راستی چقدر موقعیت میتونه در نظر و حس و نقد ما مهم باشه! موقعیت با تمام عمق و حالات اون
