ﻧﻤﻴﺸﻪ اﺯ ﻛﻴﻨﻪ ﻭاﻧﺘﻘﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ و ﻃﺮﻓﺪاﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ! ﻧﻪ ﺗﺎ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ و ﻗﻠﻤﺖ ﻫﺴت ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺁﻳﻨﺪﻩ اﻱ ﻧﻤﻴﻮﻧﻲ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭا ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻲ.

حتما انتقاد و انتقاد ازخود و بالا بردن سطح پذیرش آن در فرد و جامعه از مهم ترین و راهگشا ترین خصوصیات انسان نوین و متکامله.

11 خرداد ماه 1388

آقا جان فرق داره. بله اینکه کدوم دولت سرکار باشه تو زندگی مردم فرق می کنه.نه تنها یه دولت اصلاح طلب با دولت فعلی فرق می کنه بلکه این دولت دولت کروبی باشه یا موسوی هم فرق می کنه و حتی اینکه دولت موسوی باشه یا خاتمی. باید واقعبینانه پذیرفت که فرق داره.مردمی که تو ایران زندگی می کنند مردمی که با زندگی روزمره سرو کار دارند و همه کسانی که با سیستمی به نام دولت درگیرند می تونند حس کنند که فرق می کنه کی راس دولت باشه یا نباشه. با همه محدودیت های قانونی و غیر قانونی که همیشه برای دولت ها تو حکومت های ما بوده بازهم اینکه کدوم دولت در چارچوب امکاناتی که در اختیار داشته در راس امور مربوطه قرار داشته فرق می کرده. حتی دولت هویدا و آموزگار.وقتی می تونیم راست و صادقانه مسائل را بشکافیم که به همه فرق هائی که می بینیم اعتراف داشته باشیم.به هرحال باید یه جوری انتقاد به سیاست های غلط را نشون بدیم.باید لحنی داشته باشیم که بیشترین مخاطب هارا گرد بیاوره و امکان روشنگری بیشتری را فراهم کنه.تزریق یاس و گریزاز مسائل  به جامعه عمل روشنفکرانه ای محسوب نمیشه. باید که همیشه امید را انتشار داد و اینکه میشه وضع بهتری داشت.از هر فرصتی برای زندگی حتی کمی بهتر باید استفاده کرد.هیچ جریانی نمی تونه ادعای سربلند بیرون آمدن  از حوادثی که در این چند دهه برمردم ما گذشته را بکنه. نه هیچ گروهی چه داخل حکومت و چه خارج حکومت و چه بنام اپوزیسیون نتوانسته در پیچ و خم های سیاسی و مسائل رخ داده نمره قبولی بگیره. همه از یه تاریخ و فرهنگ و ملیتیم و همه مسئولیم در برابر همه آنچه که برما گذشته و می گذره.راستی اگر قرار بود به عقب برگردیم و دوباره مهره های بازی امان را داشته باشیم چه حرکت هائی انجام می دادیم؟ سیاست و پیشبرد مسائل  به جلو فکر و اندیشه و تاکتیک و استراتژی میطلبه ونه احساسات. اشتباه نشه قصد سرنگونی هیچکسی را ندارم . یعنی اصلا دوست ندارم هیچ انسانی را ذلیل و افتاده ببینم بلکه با تمام وجودم دلم می خواهد که همه از پایین تا بالا و از بالا تا پائین به اندیشه ها و اعتقادات سالم تر و بهتری برسند و روی زندگی هم اثر مثبت داشته باشند. من دارم به عینه می بینم که چه کسانی چقدر تغییر کرده اند و چقدر دارند از تجربه های تلخ و اشتباهات دیروزشان درس می گیرند.خب نمیشه همین الآن از انان خواست که اعتراف کنند ولی میشه فهمید که چقدر پشیمانند. من هیچوقت دوست نداشته و ندارم که اشتباه دیروز کسی را که امروز عملا می بینم در خلاف اون حرکت می کنه به رخش بکشم. بخصوص در موقع انتخابات و جنجال ها و هیاهوهای تبلیغاتی که می تونه حسابی بازی را به نفع طرف مقابل تموم کنه