مظلومیت این جنبش و هدف آن باید حفظ و پاسداری بشه و به افراد تندرو فرصت طلب بی مسولیت اجازه نداد که احساسات پاک رابه شعله ها ی نابود کننده جنبش تبدیل کنند. این جنبش اصلا کلمه ای به اسم براندازی در خود ندارد و خواهان احترام به رای دهنده گان و مبارزه با دروغ و فریب است. و هنر چنبش باید این باشدکه کمتر قربانی بدهد و در مقابل صدمه تک تک افراد و نیز امکانات این مملکت که متعلق به همه هست حفاظت کند . هیچ لزومی به شعارهای خطرناک و تند و تحریک کننده ای که بعضا باعث کم شدن حضور مردم شود نیست. همه حرکات و شعارها باید در تشویق همبستگی ملی که شکل گرفته باشد و تا آنجا که مقدور هست بیشترین طیف ها را در بربگیرد و حتی آنانی که اکنون به ظاهر ویابالاجبار در جبهه مقابل قرار میگیرند. خلاصه باید از ذره ای مثبت و خوب هم حمایت کرد. و بنظرم آنهائی هم که در تظاهرات شرکت می کنند همیشه این نکته را در نظر داشته باشند که قرار نیست قهرمان باشند. فقط یک قدم جلوتر از مردم و نه بیشتر. و حفظ جان خودشان و دیگران بزرگترین مسولیت شان هست.
و اینکه میوه خشونت حتی اگر موجب پیروزی شود تلخ و مسموم خواهد بود. اگرچه شاید این سخن ساده لوحانه بنظر بیاد ولی واقعیتی ست که تاریخ آنرا نشان داده برهمان مبنا که حقوق بشر خواهان لغو اعدام شده است.
