برای چی تظاهرات کردیم؟ برای اعتراض؟ برای چی اعتراض کردیم؟ برای روشن شدن حقیقت؟ حقیقت را می خواستیم برای که روشن کنیم؟ برای اونهائی که نمی دانستند حقیقت چیست؟ موفق شدیم؟ بله موفق شدیم با وجود اینکه هستند هنوز بخشی که حقیقت را نمی دانند.خب حالا چیکار کنیم؟ آیا لزوما باید همین الآن و دوباره به تظاهرات دست زد ؟ یا اینکه بهتره نفسی گرفت و برای این بخش ناآگاه تلاش بیشتری داشت نظیر اثبات حسن نیت و توضیح و شکافتن مسائل و باورها و ارائه شواهد و دلائل ؟
بنظرم من تظاهرات همیشه موثر نیست بخصوص وقتی ترس و آسیب دیدن بر سر اون قرار میگیره و اون را از حالت شرکت همگانی خارج می کنه. اصلا تظاهراتی که پشتیبانی همگانی نداشته باشه نه تنها مخاطره آمیزه بلکه شکل حماسی و قهرمانی پیدا می کنه که از بزرگترین آسیب ها به رشد مدنیت محسوب میشه. چرا که باعث میشه مردم به جای عادت به حس و شناخت وظیفه اجتماعی اشان عادت به این کنند که دیگرانی برای شان فداکاری کنند تصمیم بگیرند ویا فکر و راهبری کنند. حال آنکه آن چیزی که نیاز هست اینه که روشنگری بشه بر فکرکردن مسئولیت پذیربودن و از حقوق خود دفاع کردن ونه منتظر قهرمان بودن و خواست ها وآرزوها و طبیعتا مسئولیت را بر دوش دیگران انداختن. این راه به اونجا میرسه که هرکس مجتهد خود باشه. این انتخابات اون مناظره ها و بعد اون اعتراضات و این تنفس مجموعا جهش و پیروزی بزرگی بود و هست برای رشد این مدنیت ..
