همیشه می شنیدم و خب هنوز هم میشنوم در باره تفاوت فرهنگی. و همیشه فکر می کردم که جمله تفاوت فرهنگی را میشناسم و به ابعاد و اثرات آن اگاهی دارم و در کلیه رفتار وگفتار و حرکاتم به آن توجه دارم! ولی واقعیت اینه که مسئله تفاوت فرهنگی صرفا با آگاهی از رسم و رسوم و اعتقادات شناخته و لمس نمیشه! تنها در صورتی این اتفاق می افته که در معرض آن قرار بگیریم و د رجریانش زندگی کنیم. زندگی با همه روزمره گی و اتفاقاتی که همراه آن است. حتما آگاهانه و با چشم باز زندگی کردن کمک بسیار زیادی به شناخت این تفاوت ها میکنه. ولی این چشم باز باید توان دیدن و علت یابی واکنش ها را داشته باشه تا قادر به تحلیل و قضاوت درست و کارائی بشه.
این مقدمه مرا به اونجا میبره که در بیشتر اوقات احساسات و شکل بروز آن در مقوله تفاوت فرهنگی نادیده گرفته میشه. هر واقعه ای بر اساس فرهنگ مربوطه احساسات مختلفی را تولید می کنه. احساساتی که ممکنه کاملا برای ما غیر قابل درک و ناشناخته باشند. حالا اگر دایره این فرهنگ را در حد خصوصیات و احساسات شکل گرفته شده فرد کوچک تر کنیم می بینیم که باز ممکنه در فالب همون فرهنگ هم با موضوعات کاملا تجربه نشده ای روبرو بشیم
می خوابم بگم که موفقیت ما در روابط آنجا رقم می خوره که همه این تفاوت ها را طبیعی قلمدا د کنیم و عمیقا آنرا بپذیریم. این پذیرش کمک می کنه تا ما انتظارات مان را در رابطه تصحیح کنیم و نتیجتا کمتر دچار ناامیدی و یاس و احتمالا افسردگی ناشی از آن بشویم. پذیرش پذیرش عمیق تفاوت ها و پذیرش باز هم عمیق تر واقعیات و اعتراف به آن ما رادر حل مشکلات خودمون حتما بهتر و بهتر یاری میکنه. هرچه واقعی تر و واقع بین تر باشیم راحت تر خواهیم بود و در شرایط بهتری برای حل مسائل قرار خواهیم گرفت. فرار از واقعیت و روبرو نشدن با خودمون و نظرات و پیش فرض های غلط از آب در آومده خودمون بر جحم مشکلاتمون خواهد افزود و بصورت فرسایشی ما را ضعیف و ضعیف ترخواهد کرد تا آنجا که ممکنه دیگر ازکمک کردن به خودمون عاجز بشیم. اینجاست که من دوباره به همون نقطه انتقاد از خود و بازبینی همیشگی نظرات و عقایدی که داشته و دارم رهنمون می شم و به خودم می گم زیر بنای همه اینها فقط می تونه صداقت درونی غیر منفعت طلبانه و غیر فرصت طلبانه باشه.
