هر روز بیا و یه چیزی بنویس.
یه چیز .
هرچه که می خواد باشه.
ولی بنویس.
بنویس تا فراموش نکنی.
مقابله کن با این فراموشی.
یکم
امروز ساعت 7 بیدار شدم. یه شنای حسابی کردم و اومدم پای کامپیوتر تا قبل از صبحانه ایمیل ها و خبرها را چک کنم. می خواستم بعد صبحانه کار روی پروژه جدیدم را شروع کنم ولی تلویزیون را که روشن کردم تا مثل همیشه حین خوردن به اخبار گو ش بدم دیدم روی کانال فیلم های سینمائی هستم و داره دکتر ژیواگو رو نمایش میده. همینطور غرق فیلم شدم تا حالا!
دوم
دیروز ساعت 6 بیدار شدم و برنامه ورزش کردن و بعد کنار ساحل دویدن را اجرا کردم. سعی کردم همه مسیر را فقط روی چمن یا ماسه بدوم! چند روز پیش حین دویدن روی آسفالت کنار ساحل یه مردی جلویم را گرفت و سلام کرد و بعد با لهجه خارجی اش گفت تو ایرانی هستی؟!! من خیلی فارسی بلدم. چند زبان دیگر راهم می دونم. آشپز خوبی هم هستم. همه غذاهای ایرانی را بلدم. تو رستوران های ایرانی کار کرده ام. استاد قورمه سبزی و کباب ایرانی هستم. کباب شمشیری ،سلطانی، قیمه هم بلدم.
...و همینطور ادامه داد و گفت می خواستم بگم روی آسفالت ندو!! 62 سالت که بشه دیگه نه کمر خواهی داشت و نه زانو!!
به خودم گفتم نمی دونم چقدر حرفش علمیه یا نه !ولی تا تحقیق کنم بهتره نصیحتش را گوش کنم و روی آسفالت ندوم. حالا این چند روزه میبینم که همه یه جوری نگاه می کنند. همه اون هائی که روی آسفالت می دوند!
