درد پایم بهتر شد که ندویدم و شنا کردم بیشتر بجایش! دیروز تولد آیدا بود و کیوان بچه هار ادعوت کرده بود به یه کلاپ تو west Vancouver که اتفاقا دیشب شب ایرانی اش بود. یعنی فضای ایرانی و با دی جی و آهنگ های ایرانی. دومین بار میشد که چنین فضای ایرانی را تجربه می کردم. با نوشا و وحید و مروارید ومریم و عباس دو تا تاکسی گرفتیم و رفتیم. چون کیوان قبلا اسم مارا داده بود و میز رزو کرده بود مجبور نبودیم تو صف طولانی وردود به کلاپ بایستیم. کیوان و آیدا یه نیم ساعت دیرتر اومدند چون قرار بود کیوان آیدا را در سی و هشتمین سال تولدش غافلگیر کنه. من هم به نیره و دریا جداگانه گفته بودم که بیایند و آیدا بیشتر غافلگیر بشه. آیدا از اون دختر های خوب روزگاره و روحیه سازشکارانه بالائی داره. و به من مربوط نیست که نوع سازشکاریش را تحلیل کنم. مهم اینه که حس خوبی به جمع میده. و همیشه راه سازش دوستی و مهربانی را در پیش میگیره. حتی مهم نیست که در داخل خانه و در زندگی زناشوئی هم اینقدر سازشکار هست یا نیست ولی حتما اونجا هم از درصد بالائی از گذشت و سازش برخورداره.
شب خوبی بود که تا ساعت سه نیمه شب طول کشید و کلاپ آچمز شده بود!! از عهده سرویس دادن به جمع ایرانی تقریبا برنمی آمدند و میشه گفت تصور درستی نداشتند چون برخی نوشیدنیها را کم آوردند!! البته سالن قلیون و سیگارشون براه بود! اگرچه من بیرا ه بودم! اهل قلیون و سیگارشون نبودم. ممکنه یه وقتی پیش بیاد و دو پکی بزنم و لی دیشب چنین نیازی را هم حس نکردم. حسابی رقصیدیم خندیدیم و کیف کردیم با دوستان و با فضایی که وجود داشت و به ما مربوط نبود که پلیس اومد داخل کلاپ و رفت به همون سالن کذائی. کوچکترین حس فضولی که چراپلیس اومده هم نداشتم. به من چه.!! خب بعدچند دقیقه هم رفتند بدون اینکه بدونم چرا؟!!! شنیده بودم که همیشه جاهائی که ایرانی ها جمع میشن بدون دردسر نیست ولی نخواستم بدون ببینم چه نوع دردسری اتفاق افتاده!
صبح سرحال بیدارشدم و با کمی در د پا.ولی با امید . امیدی که دیروز پس از شنا کردن و بهتر شدن درد گرفته بودم. با همان امید رفتم و دوبرابر هرروز و مثل دیروز شنا کردم و سرحال صبحانه که دیگرشده بود ظهرانه درست کردم و خوردم و یه ساعتی هم کار کردم. نوشا ساعت سه اومد که برویم قدم بزنیم و بعد قرار یکشنبه های همیشگی تو رستوران مدیترانه که بهش می گیم علی آقا! با وحید و حمید که از فوتبال یکشنبه برگشته بودند!فوتبالی که منم یکشنبه ها میرم و این یکشنبه بخاطر پا نرفته بودم. عمر گارسون مکزیکی رستوران نبود . رفته بود مرخصی. جایش خالی بود. مکزیکی ها اسامئ حسن و حسین عمر زیاد دارند بدون اینکه مسلمان باشند. حالا چطور این اسامی داخل فرهنگ مکزیکی شده اند من نمیدونم. این عمر همیشه به محض ورود ما پارچ را میگذارد روی میز . و تا پارچ مان خالی میشه پارچ بعدیش تو راهه! یاد گرفته ایم که حواسمون باشه پارچ را خالی نکنیم اگر پارچ بعدی را نمی خواهیم. یا چشم در چشم عمر نیاندازیم که معنی اش میشه پارچ بعدی!
این علی آقا در قلب شهر و نزدیکی ساحل همیشه تا4 صبح بازه. یعنی مجوز داره که باز باشه. کارو بارش خوبه. و ما خوشحالیم که یه رستوران ایرانی هم باشه و مشتری های خودش رو داشته باشه. مشتریهای غیر ایرانی خودش رو.
مثل همیشه نصف غذای نخورده ام را گفتم که بپیچه تو ی ظرف که ببرم. ناهار فردا جور. و میشه با خیال راحت مشغول کار بود فردا. امیدوارم فردا بتونم بدوم و مثل همیشه از دیدن اقیانوس و حس حرکت همه عضله هایم لذت ببرم. این دویدن بی ضرر ترین مستی دنیاست.
تو استخر و هنگام شنای آرام کردن فکر کردم به سخنانی که همیشه دنبال دشمن میگرده و نمیدونه دشمن تو خونه خودشه. اطراف خودش .مجیزگویانی که باید اسیب شناسی شوند. مجیز گو حتی اگر بخاطر منافعی که داره مجیزمیگه ولی به هرحال ضعیف محسوب میشه و باید روانکاوی بشه. و با سوال و جوابی طولانی دریافت که ریشه این ضعف هایش کجاست و درمانش کرد. اگر به همه بدی های خودمان دوستانمان دشمنانمان و فامیل و خانواده و جامعه و همه همه مان بعنوان یک ضعف و بیماری نگاه کنیم و در پی شناختن آن باشیم و آسب شناسی اش کنیم اونوقت شکل همه رابطه ها و همه کلمات و جمله هایی که گفته میشه فرق خواهد کرد.! موضوع اینه که انگاراصحاب قدرت خواهان پیچیدن نسخه خوشبختی برای دیگران هستند که خب عیبی نداره و خوب هم هست ولی اگر فکر کنند که شاید نسخه اشان اشتباه باشه و بجای خوشبختی باردار بدبختی باشه و از دیگران بخواهند که قبل از عمل به آن و مجبو رکردن دیگران برای عمل به آن به نقدش بکشند و گزارشش کنند که مفید هست یا خیر!! چقدر هزینه های زندگی کم خواهد شد و همه چیز سبکو زیبا. چه خوبه بادید مثبت و اسیب شناسانه به همه مسائل اعم از فرهنگی و اجتماعی و سیاسی نگریست و هیچکس را دشمن نپنداشت!
Woman on Top
