بیست روز بسیار خوبی بود! من سهم خودم راحق بودن با برادر و خواهر م را گرفتم! اونها بیست روز همسرو شوهرو فرزند را ترک کردند و اومدند که با هم باشیم! کلی حال کردیم. هرچقدر دلمون خواست و میتونستیم قدم زدیم تو ساحل و خیابون ها و هی عکس گرفتیم وهی خاطره تعریف کردیم و هی یادمان اومد یه عالمه اسم وماجرا که توش شریک بودیم! چقدر خوبه داشتن این فرصت ها این با هم بودن ها و این خواهرو برادرها!و درواقع این دوست ها! نه فرقی نمی کنه برادر و خو.اهر بوده باشی مهم اون رشد و زندگی کردن با هم ها اون اعتماد داشتن ها و اون دوست داشتن هاست که نهایت خطاب شون میکنیم دوست!
خواهرم چقدر ذوق زده شده بود وقتی که رفته بودیم گراوس ماونتین. ومن یادم می افتاد که چقدرو چندبار توی کوه آرزو کرده بودم که اونها با من باشند! و اونها با من بودندو بی هیچ شکایتی مسیر همیشگی را با من اومده بودند بالا و کلی کیف کرده بودیم. و هی یادم اومده بود کلی کسانی را که تمام مسیررا به من غر زده بودند! چه خوبه داشتن کسانی که غر نمیزنند و باهات هستن. باهات میان. و باهات تمام اوقات را حرف میزنند یا سکوت دلپذیر دارند!
امروز تو خونه تو ساحل و تو همه خیابون ها جاشون خالی ست. همه جا و همه جا
