پری سا روی گزارش روزانه و بیست روز شیرین و دوپیام گذاشته که من هر دو متن را دوست دارم و اینجا مینویسمشان :
1- اینجا در شهر من دو روز تمام اسمان گریه کرد تا ما آدم ها بیشتر قدر خورشید را بدانیم تا با امدنش باز هم به تنهایی زیر عینک های آفتابیمان مخفی نشیم
2- خواهر یا برادر یا دوست مهم نیست مهم بودن کسی ست که حتی بعد از مدت ها دیدن بتوانی رو به رویش بنشینی او غر بزند تو غر بزنی او فریاد بزند تو جیغ بکشی بعد بشود تا ته دنیا کتارش خندید...همیشه باید تو زندگی ادم همچین کسایی باشن ... خواهر برادر یا دوست فرقی نمیکند.
خب امروز هم هوا آفتابی اینجا. من هنوز بیرون نرفته ام برای قدم زدن. صبح شنایم را کردم و بعد صبحانه ای درست کردم شامل سوسیس و تخم مرغ و سیبزمینی و پیاز با یه قاشق رب گوجه!! تو آسانسور که قابلمه به دست به طبقه 14 میرفتم خانم مسن کانادایی گف: اووم عجب بوی خوبی میاد! تنیا هم همین را گفت. ولی من هیچ بویی احساس نمیکردم! یه ویروسه که چند روزیه سیستم بویایی را از کارانداخته و جایش تا دلتون بخواد برام سرفه گذاشته! البته این ویروس همه گیر شده و چاره ای بجز ساختن باهاش نیست تا خودش ول کن و بره!
دیشب فیلمی دیدیم به اسم پایان کامل یا the perfect end . از نظر بصری بسیار زیبا بود و همچنین از نظر ریتم که به اندازه مطلوب و مناسب باموضوع سرعت داشت. بازی ها هم عالی و موسیقی نیز دوست داشتنی. خب میشد مکالمه های عمیق تری داشته باشه که نداشت! ولی مجموعا خوب بود.
