اینطور نیست که همه اش از روی هوا حرف بزنم! فقط زیاد حرف میزنم. چون زیاد فکر می کنم و زیاد حساس هستم به همه زمینه های زندگی و اتفاقاتی که می افتد. همه ما در مکالمات روز مره ممکنه یهو بی هیچ فکری حرفی بزنیم و نظری بدهیم که خب ارزشش فقط به همون اندازه است اونقدر جدی نیست که به نقد آنچنانی کشیده بشه! و از توش ارزیابی شخصیت دربیاد ! حرف های آنی فقط تجربه های شخصی هستند که دمبشان به زمان بسته است. به شنیده ها و دیده هایی که مورد نقد زمانی قرار نگرفته اند و عمرهای لحظه ای دارند! تجربیاتی که ممکنه با ذهنیات و تصورات و رویاهای قبلی قاطی شده باشند و رنگ کهنگی حافظه را هم گرفته باشند! من که اصراری بر درستی اشان ندارم و فقط تا آنجائی که دستم برسه و اطلاعاتم اجازه بده آنقدر دفاع می کنم تا ادله های محکمی شکل بگیرند! اینها که بدنیست! اگر حرفی نزده بودم مکالمه ای هم در نگرفته بود و هیچ ذهنی هم به کنکاش در نیومده بود. اطرافیان شنونده و ناظر بحث آتشین نگران نشوید که من یا دیگری دلخور شویم! باور کنید بودن این حرف ها و مخالفت هایی که با آن می شود از نبودنشان مفیدتر است. و گرنه هیچ پیشرفتی تا کنون شکل نگرفته بود!
ﻧﻤﻴﺸﻪ اﺯ ﻛﻴﻨﻪ ﻭاﻧﺘﻘﺎﻡ ﺣﺮﻑ ﺯﺩ و ﻃﺮﻓﺪاﺭ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺑﻮﺩ! ﻧﻪ ﺗﺎ ﻛﻴﻨﻪ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ و ﻗﻠﻤﺖ ﻫﺴت ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺁﻳﻨﺪﻩ اﻱ ﻧﻤﻴﻮﻧﻲ ﺣﻘﻮﻕ ﺑﺸﺮ ﺭا ﺭﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻲ.
حتما انتقاد و انتقاد ازخود و بالا بردن سطح پذیرش آن در فرد و جامعه از مهم ترین و راهگشا ترین خصوصیات انسان نوین و متکامله.
دفاع و تناقض
