تو به اندازه خودت محترمی

تو خانواده و محیط اول بزرگتر بودن و کوچکتر بودن تو مطرح بود تو جامعه دارا و ندار بودنت و در تشکیلات صحبت هوادار و سمپات و عضو یه انجمن و عضوض مرکزی اون انجمن و بعد عضو سازمان یا کادریه سازمان و یا مرکزیت یه سازمان بود. تو خدمت سربازی از سرباز صفر شروع میشد تا سرباز وظیفه باشی یا سرباز یکم و گروهبان 3 و 2و 1 و استوار و ستوان و سرگرد و سرهنگ و...همینطور...و تو محیط کار هم از دیپلم ردی !! بگیر تا دیپلمه کارمند و تکنسین و کارشناس و کارشناس ارشد و دکتر و همه اینها قاطی میشدن با سابقه کارت بطور کلی و مهم تر سابقه کار تو تو همون شرکت و رئیس و مرئوس بودنت در واحد های مختلف! که هی باز درجه بندی بود و پایین تری ها به تحسین نگاهت می کردند و بالاتری ها با شکل های متفاوت علنی و غیر علنی و فروتنانه و فخر فروشانه راجع به همه مسائل طوری نظر میدادند که از قبل باور داشتند باید پذیرش گر و فرمانبردار همه اشان باشی!
و من در همه این دوره های زندگی هی باید به خودم یادآور میشدم که تو شخصیت مستقل خودت را داری نظرات و باور های خودت را و هیچکدام از این معیار ها و مدارک و شکل ها تو را در سطحی پایین تر بالاتر از آنچه هستی قرار نمی دهند. تو خودت هستی و به اندازه خودت و همه تجربیات و دانستنی ها و احترامی که برای چنین فردی قائلی برای خودت محترمی و اگر این محترم بودن را درک کردی و فهمیدی همه اون دیگران هم در همان حد و با همون معیار محترم خواهند بود