فرهنگ فحش

خیلی ها در مورد نقد و اصلاح فرهنگ مان نوشته اند و معتقدند که ریشه کلی مشکلات فرهنگیه و باید همپای تحولات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی روی اون حسابی کارکرد.
من هم شاید یکی از اون خیلی های معتقد به کارفرهنگی و هنری باشم ولی دیروز هنگام شنا داشتم به مطلبی فکر می کردم که کمتر بهش پرداخته شده و یا شاید هم اصلا پرداخته نشده اینطوری که میخوام بگم.
همانطور که بشدت حرف جامعه شناسان و مجرب ان اجتماعی را باور دارم و معتقدم که در جوامع شهری ما بخصوص شهرهای بزرگتر و بی درو پیکرتر وجود فاحشه خانه مردانه و زنانه لازمه این جوامع بشدت نیاز به فرهنگ فحش مناسب دارند.
اگر به فحش بعنوان یه عکس العمل بازدارنده از عمل فیزیکی هنگام عصبانیت غیر قابل کنترل نگاه کنیم و وجودش را قبول کنیم و واقعیت بودنش را بپذیریم اونوقت میتونیم بصورتی خیلی مسئولانه و واقع گرایانه به فحش بعنوان یه عامل موثر در رشد فرهنگ نگاه کنیم. بعد بفکر بیافتیم که فحش های بی ضررتری را جهت ابراز نارضایتی شدید و کنترل خشم جایگزین فحش های ناموسی و جنسی و تهدید آمیز بکنیم. فحش های جنسی که بعنوان یه عادت حتی در محاوره های قشر های باصطلاح با فرهنگ تر جامعه هم حضور پنهان و آشکار دارند.
البته باعث افتخار و غرور هر یک از ما خواهد بود که به سطحی از بینش و کنترل خود برسیم که در هیچ لحظه ای از فحش استفاده نکنیم و همواره در موقعیت های سخت تحریک کننده اعصاب بتونیم برخودمون تسلط پیدا کنیم ولی واقعیت یه جامعه پر تنش استرس زده را نمیتوان انکار کارد و برای تغییرات مثبت فرهنگی حتما باید که فرهنگ فحش را اصلاح کرد و کلمات مناسبی را برای آن پیدا کرد یا ساخت تا دچار آسیب های کمترفرهنگی و اجتماعی شویم.