جرا عجله می کنیم

چرا اینقدر عجله داریم که بگذره؟! چرا فکر می کنیم که بعد از این گذشتن اوضاع بهتر میشه؟ اصلا چرا تصور می کنیم که همه چیز فقط تو مقصده؟ چرا فکر می کنیم به مقصد رسیدن یعنی آرامش یعنی خوشبختی ؟
مقصد مثل شروع فقط یک نقطه ست! نگاه که بکنیم این فاصله بین شروع و مقصده که یه خطه. و یه خط یعنی بی نهایت نقطه. می خوام بگم در واقع زندگی ما و تمام لذت ها و هیجان ها مون تو همین خطه!! همین خط که اینقدر عجله داریم کوتاهش کنیم! همه زندگی ما تو اتفاقاتی ست که روی این خط قرار میگیرن. همه موانع مصائب دردها و مشکلات و همه خوشی ها و خنده ها و خستگی ها. آنها راکه باهم هضم کنیم یعنی داریم زندگی می کنیم. چون تو همه اینها حرکت و جنبش وجود داره. و همه اینها ما را هی در آزمایش انتخاب قرار میدن. انتخاب حرکت یا سکون. و این تمومی نداره.چون اسمش زندگیه. زنده گی. تغییر مکان تغییر شغل تغییر سبک تغییر عادات و لمس تجربه های جدید همه و همه می تونند مثبت باشند اگرچه بعضی اونهامثل شغل که ممکنه مجبور به آن شده باشیم. به شغل ها هم بعنوان یه نقش که نگاه کنیم میبینیم که خوشبختیه اگه بشه نقش های مختلفی را در سطوح متفاوت ایفا کرد.
حتما نگاهی به گذشته انداختن گاه خیلی لذتبخشه و حتما امیدوارانه آینده را به تصویر در آوردن روحیه بخشه ولی زندگی و واقعیت همین الآنه . همین خط که توش هستیم. همین مسیر که طی می کنیم و همین رنج ها و لذت هائی که میبریم.می خوام بگم مقصد را هم من هی به زیر سوال می کشم و سعی می کنم آماده گی عوض کردنش را داشته باشم!
من هنوز دارم سعی می کنم!