می خوام بگم تو رابطه های خودت را باهمه براساس تجربه های خودت داشته باش و لزومی نداره که اونها را بهم بزنی مادامی که خودت تجربه دیگری را نکرده ای. تو فقط مسئول رفتار و گفتار و کردار خودت هستی و بس! هرکس از هرکس که ناراحته بره و تکلیف خودش را مشخص کنه اگر رابطه مربوطه واقعا برایش اهمیت داره! اگر هم اهمیت نداره تو چرا باید بخاطر اونها ناراحت بشی؟ زندگی که با این سرعت سپری میشه و هر روز بنظرت کوتاهتر میاد چرا باید تلف چنین مسئولیت هائی بشه؟

واقعیت اینه که هیچگاه همه مسائل و رویدادها طبق خواست و احساسات و عشق و علاقه ما پیش نمی روند پس بهتره این واقعیات را بپذیریم و خود را در همه حال مسئول نگاهداشت رابطه هائی که درحیطه عمل و تجربه ما نیستند ندانیم! همین که رابطه خود را با دیگران تنظیم کنیم کلی مسئولیت محسوب میشه که یه عالمه انرژی از ما میگیره پس چرا مسولیت رابطه های دیگران را هم به عهده بگیریم که درواقع شاید برای خودشان هم خیلی جدی نباشه!! یعنی چه قهر باشند و چه آشتی حرف زیادی برای گفتن به یکدیگر ندارند و یعنی همه اش بهانه ای ست که با هم نباشند چون به هردلیلی بهم نمی خورند!! حالا تو می خواهی براساس علاقه و احساس خودت همه این رابطه ها برقرار باشه و خودت رو مسوئل میدونی که همه چیز سرجای خوشش باشه!! و همه اینها وقتی که میشه دغدغه ذهنی تو شروع میکنه تو را اذیت کردن نا امید کردن ویا قضاوت های بی دلیل و آزاردهنده !

پس بیائیم هم ما نه تنها خودرا مسئول رفتار آین آشنایان ندانیم بلکه آن آشنایان را هم مسئول رفتار نزدیکانشان نبینیم و رابطه های مان را مغشوش نکنیم و ذهن مان را آزادتر وسبک تر بخواهیم