ریروزپس از اومدن بخانه و یه 2 ساعتی خوابیدن! یکساعتی یوگا کردم و سعی نمودم آرامش از دست رفته را بازیابم!
دیروز باز مجبوربودم از خانه بزنم بیرون. تجریش و هفت تیر و نوبخت وبعد خانه!
گرما و دود وصدا دوباره موفق شدند که مرا از پای درآورند و مجبورند کنند که یه قرص لورازپام بخورم و زودتر از موعد همیشگی بخوابم!
آنقدر توان نداشتم که با تمرکز از پس تپش قلب و بی قراری برآیم!
همواره قبل از اینکه اتفاق بیافتد باید باهاش برخورد کنی وگرنه در آن لحظه, ضعف اجازه نرمال بودن و خوب فکر کردن ودرست تصمیم گرفتن را از تو میگیرد!
خب باز تمرین می کنم! به ورزش ویوگا فرصت بیشتری می دهم که در زندگی روزانه ام اوقات زیادتری را اشغال کنند!
اینها رو می نویسم چون می دونم که خیلی ها بخصوص از همشهری ها یم درگیرش هستند
بخصوص اونایی که خیلی جنسشون شبیه منه! حساس وزودرنج ومتوقع از آدم ها که خوب باشند و بی کلک و با رابطه ای ساده و بی ریا!!!!!!!!!!!
غیر از محیطی که در آن نفس می کشیم این توقعات هم مزید بر علت بد حالی های منند!!
خودم همیشه میگویم: کم کردن انتظارات از دیگران مساوی با ضربه پذیری کمتر وبعد در عمل حتی از کاسب های ملبس به دلالی هم انتظار درست کرداری و خوش انصافی وخوش قولی دارم!!!!
هزار بار به خودم می گویم اگر تو کار را خوب ودرست و دقیق انجام میدی برای احترام بخودت وکار و انسان است نه قدر شناسی یا ناسپاسی کارفرما!
ولی باز روح حساس!!! در ناخودآگاه می رنجد و مرا به این روز می اندازد که ملاحظه می کنید!
رهی حرف های خوب و شاد بزن !! سبکی یادت نره! آرام باش ! و به چیزهای قشنگ و خوب فکرکن!
ببخشید به شما نگم به کی بگم؟!
