دیروز را همچنان در رختخواب بودم و استراحت می کردم چون اکنون که هنوز به این استراحت ادامه می دهم!! یعنی چاره ناپذیر و شاید بخاطر وقتی که برای مطالعه بیشترنصیبم شده دلپذیر!!
کتابی از ویرجینیاوولف بنام اتاقی از آن خود که بنظرم بسیار خواندنی و دوست داشتنی ست و می تواند در ردیف کتاب جنس دوم قرارداده شود با نگاهی ظریف, حجمی کم, جذاب واثر گذار!
ومن از میان آنهمه جمله های زیبا وقابل تامل کتاب 2 قطعه از آن را بریده ام ودر زیر می آورم:
1- تا زمانی که شما آنچه را که می خواهید می نویسید, هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد؛وهیچکس نمی تواند بگوید که آنچه شما می نویسید تا سالیان سال اهمیت خواهد داشت یا فقط تا چند ساعت.اما فدا کردن مویی ازتخیل شما,یا سایه ای از رنگ آن, به ملاحظه مدیر مدرسه ای که گلدانی نقره به دست دارد,یااستادی که خط کش اندازه گیری در آستین دارد, خفت بارترین خیانت هاست,ودرمقایسه با آن فدا کردن ثروت و پاکدامنی, که زمانی می گفتند بزرگترین مصیبتهاست,نیش پشه ای بیش نیست.
2- برای هر کسی که مینویسد فکر کردن در باره جنسیت خود مخرب است. زن بودن یا مرد بودن به صورت خالص ومطلق مخرب است؛ باید زنانه- مردانه یا مردانه – زنانه بود. هر آنچه با تعصب نوشته شود محکوم به مرگ است. نمیتواند بارور شود
