اولین کوهپیمائی را در سال ۸۶ تو ونکوور با همون گراوس ماونتین شروع کردیم.از گراوس ماونتین به سمت دم ماونتین. زیر پاهایت خیلی سفت نبود . مرتب خالی میشد . تا بالای زانو گیر می کردی تو برف. حسابی انرژی می گرفت. ولی لذت بخش بود. خیلی لذت بخش. جایتون خالی. هیچوقت حیرانی من از زیبائی ونکور تمومی نداره. خیلی عجیب غریبه این همه زیبائی.در همه سوی نگاه تو و در هر نقطه از اون که ایستاده ای.
این دنیا این زندگی چقدر زیبائی ها و خوشبختی های متفاوتی داره که برای هر کدوم باید نگاه جداگانه ای داشت!و البته که همه این نگاه ها یه جا درون ما به هم پیوند می خورند و یکی میشند.
