صبح قبل از اینکه بروم شنا مثل هر روز دیگه اول ایمیل ها را چک کردم که بعد هم یه سری به روزنامه ها بزنم تا بشه ساعت هفت و نیم! ایمیلی ازیک دوست داشتم و یعنی آغاز صبح با دوست. من هم برایش نوشتم تارنگ صبح دلپیزتر بشه.
دیروز تو سایتی یکی عکسی از روحانی انداخته بود که یه نفر زانو زده دستش را ببوسه!و بعدطرف تو مقاله اش به این دستبوسی پرداخته بود. عکس بنظر طبیعی نمیومد. و یه سرتیتر هم بود که عضو سایت روحانی در۲۰۴ اوین. خب هردو خبر میتونند تبلیغ و ضد تبلیغ باشند! ولی حرف من اینها نیست. میخوام یه حرف دیگه ای بزنم. می خوام بگم به هردلیلی که بخواهیم درانتخابات شرکت کنیم و از میان هشت کاندیدای موجود کسی را برگزینیم بیایم بطور کاملا غیر سیاسی سابقه و عملکرد مدیریتی و نتایج حاصله از فعالیت های او را مد نظر قراردهیم و علاوه برآن این شخص کسی نباشد که جلویش سنگ های گنده بیاندازند و بر تشنج تو جامعه ای که با هزار و یک مشکل روبروست اضافه کنند. شخصی غیر حراف عملگرا و معتقد به برنامه ریزی و استفاده از مشورت و علم روز با الگویی هایی پیشنهادی. باید جامعه ازدرگیری های سیاسی حفاظت بشه. باید جامعه بدونه که هیچ سابقه انقلابی و سلول انفرادی و غیر انفرادی بودن و روی شعارهایی ایستادن و نایستادن کسب صلاحیت مدیریت کشور را نمی کنه! مدیریت و برنامه ریزی و حل مشکلات مختلف اقتصادی و اجتماعی علم و تجربه و افق های دید خوب میخواد وبس. به هرحال و در واقع یکی از این هشت نفر کارشناس ترست و دیدهای بهتری دارد که سابقه کاری او و نحوه مدیریت و حل مشکلات مردم که تجربه اش را دارد باید ملاک قرار بگیرد و نه اینکه به چه جناحی نزدیکتر یا دورتر است. این درگیری ها و تشنج ها نه تنها انرژی مردم را میگیرد بلکه مشکلات را بیشتر می کند و منابع بیشتری را از بین میبرد. سیاسی کردن جامعه و سعی به بهره برداری از مشکلات موجود برای چانه زنی و کسب قدرت میکروبی بوده و هست که درتمامی مواقع مردم عادی قربانی آن شده اند کسانی که هیچ سهمی در قدرت نداشته و ندارند و فقط مورد سوء استفاده قرار گرفته اند. و این سوء استفاده از مردم و احساسات و مشکلاتشون مختص موافق یا مخالف نبوده و نیست. رءیس جمهور آنطور که ما می دانیم و در واقعیتی که وجود داره یه مدیریت داخلیه که باید با آنچه که هست و دراختیار دارد بهترین نتیجه را بگیرد و بس. من به همه طرفین دعواهای موجود از داخل سیستم تا خارج آن اینطور نگاه می کنم که فرهنگ ما نقشی را به هریک داده است که چه بسا اگر جایشان را هم عوض کنی کما بیش همان را ایفا کنند که الان رقیب شان انجام میدهد. فقط بخاطر ضعفهای تاریخی و فرهنگی و مسایل حل نشده اخلاقی و فردی و خانواده و رابطه ها. حتما کلی از مسایل گفته شده نمیتونه جدای از منافع اقتصادی تعریف بشه ولی موضوع فعلا واقعیت های ست که وجود دارند با همه امکانات و محدودیت هایشان که نه تنها ازدست من و تو شاید از دست همه و همه خارج باشه ونیاز به زمان و آگاهی بیشتر عمومی باشه. برای همینه که میگم همه و همه از یه خانواده ایم که در مقیاس بزرگترش میشه خانواده انسانی و به هر مسیله ای باید با رویکرد حل مسایل و مشکلات برخورد کرد و بیشتر مبلغ کارشناسی بودن و روحیه جمعی حل مسایل بود و از همین منظر واقع گرانه کسی را انتخاب کرد نه تنها کارشناس تر و باتجربه تر از هفت نفردیگر دراداره امور باشد بلکه روحیه ای داشته باشد که غیر تنشگرا و غیر محرک و صبور که سنگ اندازی جلوی راهش هم آسان نباشد. هرچی دشمنان داخلی و خارجی کمتر داشته باشد امکان تعامل و ایجاد آرامش در جامعه بیشتر خواهد بود.
مارک کلیدش را گم کرده! میگه با تلفن که تو آسانسورداشته حرف میزده کلیدش افتاده توسوراخی که به انتهای آسانسور میرسد! و فرداصبح بایداز مسیول آسانسور خواست که پیدایش کند! مارک ظاهرا دنبال خونه هست و من آرزو میکنم هرچی زودتر پیدا کنه. هنوز صبرمی کنم و فرصت میدهم!
