یکی از دوستان که صبحی به دیدنم اومده بود گفت مدتیه هست که به کودکان ایرانی که از هشت سال تا 12 سال توشون پیدا میشه فارسی درس میده . گفت مرتب از طرف بچه ها با این سوال روبروست که چه فرقی بین ز ذ ض و ظ ست که اگر تصمیم را تسمیم بنویسد غلط میشه! گفت نتونستم بهشون جواب بدهم که چرا ولی تو چی فکر می کنی چرا اینجوریه؟
گفتم تا اونجا که مطالعه دارم و شنیده و دیده ام همه اینها در زبان عربی تلفظ های متفاوتی دارند و به فرمول گوناگون گرامری گوناگونی وابسته اند ولی در فارسی برای ما حروف بیخودی محسوب می شوند و تنها کاربردشان فهمیدن معنایی شعرها و متون قدیمی بعد از اسلام هست و بس! من نمی دونم که قبل آن آیا ما تلفظ مختلفی از این سین و صات ها تو زبان فارسی داشته ایم یا نه ولی می دونم که امروز برامون فرقی نمی کنه و یکجور بکارشون می بریم این حروف شامل س ص ث -- ت ط -- غ ق -- ذ ز ض ظ -- ه ح هستند و ع هم که اصلا هیچ کاربردی نداره برامون در حرف زدن. چون آ اٍ اٌ خوانده میشود. بعد فکرکردم زبان فارسی زبان تنیل و راحتیه در حرف زدن! نمی دونم خوبه یا بد ولی ما تقریبا از ماهیچه های صورتمون مثل خیلی زبان های دیگه استفاده نمی کنیم یا خیلی نرم و تنبلانه . یعنی از حلق و ملق هم همینطور. فکر نمی کنید باید اصلاحی در تعداد حروف فارسی انجام بدهیم و آن را راحتتر کنیم در نوشتن! وبجای آن حروف تکراری حتما اٍ آ اَ اً را درست بنویسیم تا برای همه کسانی که می خواهند فارسی بخونند و بنویسند قضیه راحت تر بشه. اونوقت من هم قول می دهم بجای بخونند حتما بنویسم بخوانند و نگویم اومدند و بگویم آمدند! خوشحالم که همه مشکلات مون حل شده و همین یکی مونده یعنی رسم الخط و گویش کتبی و شفاهی!
ولی خب واقعا باید کاری کرد! تصور کنید نه تا حرف بی صدا حذف میشه و سه تا حرف صدا دار تو نوشتن درست اضافه میشه و کلا حروف مون می شوند 26 تا! و واهمه و کابوس دیکته نویسی هم از بین میره! یه رای گیری هم می کنیم که کدوم یک از حروف مشابه محبوب ترند که بمانند و کدامیک بروند من -- به ث ت ز ق ه -- رای میدهم که بمانند و بقیه هم بروند دنبال کارشون !
